استقلال در غیاب نکونام، محرومیت ساموئل و عدم آمادگی کافی کیانوش رحمتی برای اولین بازی نیم فصل دوم در پست هافبک دفاعی با کمبود بازیکن مواجه بود. این مساله سبب شد قلعه نویی برای این پست، پژمان منتظری را برگزیند.
مدافع خوزستانی آبی های پایتخت در فولاد کارش را با همین پست آغاز کرده بود و به همین خاطر هم با این نقش بیگانه نبود. اما در سال های اخیر پژمان را عموماً در قلب خط دفاعی دیده ایم و اینکه یک بازیکن پس از مدت ها پست بازیش را تغییر دهد و بخواهد موثر نیز باشد کار چندان آسانی نیست. اما پژمان به دلیل هوش بالا و کلاس خاص فوتبالیش در دیدار استقلال برابر آلومینیوم به خوبی از پس وظایفش برآمد تا نشان دهد چه بازیکن ارزشمندی است.
او در دیداری که استقلال بازیکن مخرب نداشت و با وجود اینکه مثل اکثر خوزستانی ها بیشتر بازیکنی پا به توپ است تا فیزیکی، به خوبی از پس انجام این مسئولیت برآمد و بارها و بارها به خاطر جاگیری های مناسب، کم زحمت و بدون اینکه نیاز به درگیر شدن داشته باشد با قرار گرفتن در مسیر توپ، ارتباط میان بازیکنان تیم میزبان را به راحتی قطع می کرد.
پژمان در این دیدار حتی در کارهای هجومی نیز تاثیر گذار بود. روی گل اول نقش او و پاس گل دیدنیش در رقم خوردن پیروزی استقلال انکار ناپذیر است همان طور که در ادامه و در حفظ توپ برای آبی ها بازهم این پژمان بود که جریان حرکتی تیم را کنترل می کرد و علاوه بر کمک به خط دفاعی، در بازیسازی نیز شرکت داشت.
بازیکنی با خصوصیات و ویژگی های منتظری در فوتبال ما انگشت شمارند. به جرات می توان گفت پس از سهراب بختیاری زاده، چنین بازیکنی نایاب شده بود اما حالا با وجود پژمان می توان امید داشت مدافعان در قابلیت هایی این چنینی بیشتر به کار گرفته شوند تا شاید شاهد تغییر در اصول بازیکنان دفاعی و تاکتیک های تیمی در فوتبال کشورمان باشیم.
در بازی آلومینیوم – استقلال، پژمان حقیقتاً بازی در خور تحسینی ارائه کرد و جا دارد برای اینگونه بازیکنان و نقششان اهمیت و ارزش بیشتری دهیم تا شاید از این دست فوتبالیست ها بیشتر از یک نفر در هر دهه ظهور کنند!
قلعه‌نویی: شاید دربی زیبا نشود/ کسر امتیاز را مدیران استقلال حل می‌کنند